Ema

Lief, sociaal, vrolijk

Asiel

Ema is nog maar een pup van acht maanden oud, maar haar korte leventje is al getekend door verdriet. Ze werd achtergelaten in het asiel, niet omdat ze stout was, maar omdat ze bang was. Te bang misschien voor de wereld die haar nog zo vreemd is. Haar grote bruine ogen vertellen een verhaal dat geen hondje van haar leeftijd zou moeten kennen — van verlaten zijn, onbegrip en gemis. Met haar 12 kilo en 47 centimeter is ze nu al een flinke meid, en ze zal waarschijnlijk uitgroeien tot een middelgrote hond van ongeveer 20 kilo. Maar hoe groot haar lijfje ook wordt, haar hartje is nog klein en kwetsbaar. Ema   kijkt vaak eerst van op een afstandje, onzeker, twijfelend of ze je kan vertrouwen. Toch zit er zoveel zachtheid in haar. Ze wil zó graag, maar ze weet gewoon nog niet altijd hoe. Wat Ema nodig heeft is geen streng baasje, maar iemand met geduld. Iemand die haar de tijd geeft om open te bloeien. Ze heeft een rustig thuis nodig, waar ze zich veilig voelt. Waar ze mag wennen aan nieuwe geluiden, nieuwe handen, nieuwe stemmen — op haar tempo. Met elke zachte aanraking, elke rustige wandeling, elke vriendelijke blik, zal ze stapje voor stapje leren dat mensen ook goed kunnen zijn. Ze heeft haar paspoort, een chip en is volledig geënt en gesteriliseerd. Ema is er klaar voor om te beginnen aan een nieuw hoofdstuk. Eentje waarin ze eindelijk mag ontdekken wat het betekent om geliefd te zijn. Wie geeft Ema de kans om weer te vertrouwen, te spelen, en gewoon hond te zijn